Τούτη η εικόνα κυκλοφορεί ευρέως στο ίντερνετ. Είδα την σήμερα τζι’επροβλημάτισέ με η σημειολογία της. Με μιαν πρώτη μαθκιά, τζείνο που θωρούμε εν τον μιχαλολιάκο της χρυσής αυγής αγκαλιά στο κρεβάτι με τον χίτλερ, ο οποίος, αν τζιαι τίτσιρος, φέρει τον αγκυλωτό σταυρό. Τα «ναζάκια» που ζητά ο μιχαλολιάκος εν ξεκάθαρο λογοπαίγνιο που παραπέμπει σε ναζί. Το προφανές που δείχνει η εικόνα εν ότι ο μιχαλολιάκος τζιαι ο χίτλερ τζιαι κατ’επέκταση η χρυσή αυγή τζιαι το εργατικό εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα (NSDAP) μοιράζουνται την ίδια ιδεολογία. Βασικά δαμέ ο χίτλερ χρησιμοποιείται, όπως γίνεται πολύ συχνά, ως σύμβολο του ναζισμού. Ως δαμέ ούλλα καλά τζιαι το αντιφασιστικό μήνυμα εν ξεκάθαρο.
Τζείνο που με προβληματίζει εν το κατά πόσο η εικόνα θα εμπορούσε να εκληφθεί ότι προβάλλει έναν αντιφασισμό μέσα που μιαν ομοφοβική οπτική. Το ενδεχόμενο δηλαδή η ίδια η εικόνα θκυο αντρών αγκαλιασμένων στο κρεβάτι να επικαλείται τα ομοφοβικά αισθήματα, τα οποία εν ευρέως διαδεδομένα εντός της πατριαρχικής κοινωνίας στην οποία ζζιούμε, προκειμένου να αναδείξει την απέχθεια προς το ναζισμό, πέρα που το συμβολισμό του χίτλερ τζιαι το λογοπαίγνιο με τα «ναζάκια».
Που την άλλη, θα εμπορούσε να υποστηριχθεί ότι η εικόνα αποτελεί μιαν ανατροπή, αποδομώντας την εικόνα του "άντρακλα," "μάτσιο" εθνικιστή τζιαι υποδηλώνοντας ότι η ίδια η φοβικότητα, το μίσος των εθνικιστών, έγκειται στην καταπίεση της δικής τους σεξουαλικότητας. Ένας τέθκοιος ισχυρισμός όμως εν με πείθει, αφού η εικόνα εκτίθεται σε μια βαθιά πατριαρχική και άρα ετεροκανονική και ομοφοβική κοινωνία. Θα ίσχυε ίσως αν οι απεικονιζόμενοι εμπορούσαν να ειδωθούν μέσα που μιαν κάποια συμπάθεια, κάτι το οποίο εν αδύνατο όμως να γίνει σε σχέση με τους συγκεκριμένους απεικονιζόμενους τζιαι μάλιστα που το κοινό στο οποίο απευθύνεται η εικόνα, το οποίο εάν μοιράζεται κάτι κοινό, τότε σίουρα εν η απέχθεια προς το φασισμό, τα σύμβολα τζιαι τους εκφραστές του. Εξ άλλου, εν θεωρώ τζιαι σημαντικό το να εξετάσουμε τη σεξουαλικότητα του χίτλερ ή του μιχαλολιάκου. Ούτε τζιαι συμμερίζομαι την άποψη ότι η όποια φοβικότητα πηγάζει πάντα που καταπιεσμένο ομοφυλοφιλικό σεξουαλικό προσανατολισμό.
Σε μιαν εικόνα το ισχυρό μήνυμα που προωθείται υποβοηθείται συνήθως που άλλα, λιόττερο προφανή μηνύματα. Συχνά τούντα λιόττερο προφανή μηνύματα στηρίζονται στην (ανα)παραγωγή ενός, ή περισσοτέρων, μύθου/ων. Ο μύθος συνήθως εν "σιωπηλός." Εν μπορεί να ειπωθεί ξεκάθαρα, διότι αν "εφώναζε" εν θα ήταν μύθος πκιον. Τζιαι ο μύθος αναπαράγει στερεότυπα. Σε τούντην περίπτωση, ο ισχυρισμός μου ένει ότι η εικόνα βασίζεται (όι κατ’ανάγκη εις συνειδητή γνώση τ@ δημιουργ@ της) σε ένα ομοφοβικό μύθο. Το κατά πόσο τούτος ο μύθος ενσωματώνεται σκόπιμα ή μη σκόπιμα (που πλευράς τ@ δημιοργ@) στην εικόνα εν εν τόσο σημαντικό πιστεύκω όσο οι συνεκδοχές που μπορεί τούτη η εικόνα, μέσω της απεικόνισης θκυο αντρών στο κρεβάτι, να έσσιει μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο εκτίθεται, το οποίο είναι αναμφίβολα βαθιά πατριαρχικό.
