Το δικαίωμα των LGBT ατόμων στον γάμο τζιαι ζητήματα φύλου τζιαι εξουσίας

Άνοιξε το τελευταίο χρονικό διάστημα η συζήτηση σε σχέση με την πρόσβαση των ομοφυλόφιλων ατόμων στο δικαίωμα του γάμου.

Αδιαμφισβήτητα, τα LGBT άτομα πρέπει να έχουν το δικαίωμα στο γάμο, όπως τζιαι πρόσβαση σε ίσα κοινωνικά δικαιώματα γενικόττερα.

Το θέμα ένι όμως να εξετάζουμε πολυδιάστατα τζιαι πολυεπίπεδα το κάθε θέμα τζιαι κατάσταση. Γιατί, ναι, εν καλά να λαλούμε ότι τα LGBT άτομα θα έπρεπε να έχουν το δικαίωμα στο γάμο, όπως τζιαι σε ούλλα τα δικαιώματα, αλλά δυστυχώς ΔΕΝ το έχουν.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα εν εν κάτι το αυτονόητο (όσο τζιαι αν θα μας άρεσκε να ήταν έτσι). Τα ανθρώπινα δικαιώματα εν εν κάτι που εκατέβηκε που τον ουρανό, έτσι, στα καλά καθούμενα. Στο υπάρχον σύστημα τα ανθρώπινα δικαιώματα κερδίζουνται μόνο μέσα που διεκδικήσεις τζιαι αγώνες.

Εν σημαντικό να χωνέψουμε τούντην οδυνηρή πραγματικότητα, ότι δηλαδή μόνο μέσα από διεκδικήσεις μπορούμε να αποκτήσουμε πρόσβαση σε ανθρώπινα δικαιώματα, προκειμένου να τα διεκδικήσουμε τζιαι να τα πάρουμε.

Όταν μιλούμε για θέματα LGBT ατόμων μιλούμε για θέματα φύλου (gender), οπότε εν καλά να έχουμε στο νου μας τζιαι τα παράπλευρα θέματα. Όπως τζιαι άμα μιλούμε για θέματα φεμινιστικά, πάλε μιλούμε για θέματα gender τζιαι για αυτό πρέπει να μιλούμε για ούλλα τα φύλα τζιαι όι μόνο για το γυναικείο φύλο. Νευριάζω άμα ακούω ή θκιαβάζω «φεμινίστριες» που «κόπτονται» για τα γυναικεία ζητήματα, αλλά εν ασχολούνται με τα ζητήματα των LGBT ατόμων, ή που, ακόμα σσιειρόττερα, επικρίνουν τζιαι απορρίπτουν τα LGBT άτομα.

Το θέμα εν ότι πρέπει ούλλοι να κατανοήσουμε ότι η καταπίεση γενικόττερα εν αποτέλεσμα του υπάρχοντος συστήματος, της καπιταλιστικής/ ιεραρχικής κοινωνίας στην οποία ζούμε, όπου το πρότυπο εν ο λευκός, δυτικός, μεσοαστός, ετερόφυλος άντρας. Αν μεν το κατανοήσουμε τούτο τζιαι να σταθούμε αλληλέγγυοι ο ένας στον άλλο, τότε εν γίνεται τίποτε. Γιατί εν καταφέρνουμε τίποτε αν ο καθένας/ η καθεμιά (ως άτομο) ή η κάθε ομάδα θωρεί το δικό του/ της πρόβλημα μεμονωμένα τζιαι συνεχίζει να αναπαράγει τα στερεότυπα του συστήματος. Γι’ αυτό εν σημαντικό όι μόνο να διεκδικήσουμε το δικαίωμα των LGBT ατόμων στον γάμο, αλλά να διεκδικήσουμε τζιαι ένα άλλο περιεχόμενο για τις σχέσεις των φύλων, όπως τζιαι για τον γάμο/ συμβίωση.

Σε μια σχετική συζήτηση που είχα με τον φίλο Κυπρολέων, ο Κυπρολέων επεριέγραψε τον γάμο μεταξύ ετεροφυλοφίλων σε παλιότερα χρόνια, ως μια «συμφωνία», κατά την οποία «οι γενέτζιες βάλλουν την σεξουαλικότητά τους στο ψυγείο για να ξέρει ο άντρας ότι τα μωρά εν δικά του». Άρεσέ μου τούτη η περιγραφή. Εν μια καλή αρκή για να αρκέψει μια ουσιαστική συζήτηση. Αλλά εν καλά να παίρνουμε τα πράματα τζιαι πιο τζει που το φανερό τζιαι το εύκολα αποδεκτό. Γιατί ο γάμος εν έπαψε να εν μια συμφωνία, μία παράγραφος στο άτυπο κοινωνικό συμβόλαιο, κατά την οποία, τα δύο μέρη τζιαι ειδικότερα οι γυναίκες καλούνται να θυσιάσουν πολλά, ανάμεσα σε αυτά τζιαι η σεξουαλικότητα, για να είναι κοινωνικά αποδεκτοί τζιαι να απολαμβάνουν κάποια προνόμια. Το ίδιο εν να συμβεί τζιαι με τους gay γάμους, αν δεν διεκδικήσουμε μία άλλη σημασία για τον γάμο/ συμβίωση, επαναπροσδιορίζοντας τους ρόλους των φύλων. Γιατί το ζητούμενο εν εν μόνο η αναγνώριση ισότιμων δικαιωμάτων σε όλους, ανεξαρτήτου φύλου, φυλής, χρώματος, εθνοτικής καταγωγής, θρησκείας, κτλ, σε θεωρητικό επίπεδο. Εν σημαντικό να γίνει τούτο σε θεωρητικό επίπεδο για να μπουν οι βάσεις για τα περαιτέρω. Αλλά εν ακόμα πιο σημαντικό η ισότητα να επέλθει τζιαι στην πράξη, σε ούλλα τα επίπεδα. Τζιαι τούτο μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα που τον επαναπροσδιορισμό των ρόλων, των εννοιών, των αξιών, της ηθικής, ….. τζιαι η λίστα τούτη εν έσσιει τελειωμό…

Μια καλή αρχή για την αλλαγή του υπάρχοντος συστήματος τζιαι της κοινωνίας, εν ο επαναπροσδιορισμός των ρόλων των φύλων. Για να είναι όμως δυνατός ένας τέθκιος επαναπροσδιορισμός, χρειάζεται να  καταρρίψουμε το πρότυπο της σύγχρονης ιεραρχικής κοινωνίας. Το πρότυπο, όπως το περιγράφω πιο πάνω, εν ο λευκός, δυτικός, μεσοαστός, ετερόφυλος άντρας. Τούτο εν σημαίνει ότι όποιος άντρας εν λευκός, δυτικός, μεσοαστός τζιαι ετερόφυλος εν εξ ορισμού καταπιεστής. Αλλά σημαίνει ότι οποιοδήποτε άτομο εν εμπίπτει στην κατηγορία του προτύπου αυτόματα περιθωριοποιείται που την κοινωνία που επιβάλλει το πρότυπο. Τα άτομα που εν στο περιθώριο εν τζείνα που καταπιέζουνται. Τζιαι όσο περισσότερες οι διαφορές τους που το πρότυπο, τόσο μεγαλύτερη η καταπίεση που υφίστανται.

                                                                                                                          

Οι άντρες καταπιέζονται επίσης μέσα στη σύγχρονη κοινωνία, ακόμα τζιαι τζείνοι που συνάδουν με το πρότυπο. Διότι τζιαι οι άντρες μεγαλώνουν τζιε ανατρέφονται σύμφωνα με τον ρόλο που αναμένονται που την κοινωνία να παίξουν. Τζιαι τούτο που μόνο του συνιστά καταπίεση, αφού καλούνται να αναπαράγουν ένα πρότυπο που έχει προαποφασιστεί πριν από αυτούς για αυτούς. Το ίδιο καλούμαστε ούλλοι να κάμουμε μέσα στην ιεραρχική κοινωνία που ζούμε. Η ειδοποιός διαφορά εν ότι ο ρόλος που καλείται ένας λευκός, δυτικός, μεσοαστός τζιαι ετερόφυλος άντρας να αναπαράγει ως πρότυπο έσσιει να κάμει με τη θέση εξουσίας που η κοινωνία του έχει αποδώσει απέναντι απέναντι στους «άλλους» («άλλοι» = όλοι όσοι δεν ανταποκρίνονται στο πρότυπο). Τζιαι έτσι, όσοι αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στο πρότυπο τζιαι τις παρακαταθήκες του, τιμωρούνται στο περιθώριο της κοινωνίας.

Υπάρχουν άτομα που τα βιολογικά τους χαρακτηριστικά συνάδουν με το πρότυπο (λευκός, δυτικός, μεσοαστός, ετερόφυλος άντρας), αλλά εν περιθωριοποιημένα, λόγω του ότι κοινωνικά δεν συνάδουν με το κοινωνικό πρότυπο, δεν έχουν υιοθετήσει τον ρόλο που η κοινωνία έχει προδιαγράψει γι' αυτούς.

Οι γυναίκες που την άλλη, με τη σειρά τους καλούνται να ανταποκριθούν στον δικό τους ρόλο, όπως τον διδάσκονται τζιαι όπως αυτός τους επιβάλλεται που την οικογένεια τζιαι την κοινωνία. Τον ρόλο της καλής τζιαι ήσυχης συντρόφου, συζύγου, μάμας, νοικοκυράς. Τον ρόλο της «μητέρας Τερέζας» που ασχολείται με τα κοινά τζιαι τον εθελοντισμό, διότι η γυναίκα εν τζείνη που «πρέπει» να θυσιάζεται για τους άλλους. 

Το πρότυπο όμως εν τζιαι υπάρχει που τη φύση, εν έσσιει κανένα που γεννιέται τζιαι βιολογικά εν πρότυπο. Το πρότυπο εν κοινωνικά δομημένο, εν ένας ρόλος παρά μια βιολογική οντότητα. Ως ρόλος, μπορεί να υιοθετηθεί που πολλούς τζιαι ειδικότερα στη σύγχρονη κοινωνία, όπου, λόγω τζιαι του καπιταλισμού, οι κοινωνίες εν πιο flexible ως προς τα βιολογικά χαρακτηριστικά του προτύπου. Μπορεί δηλαδή μια γυναίκα να υιοθετήσει επίσης τον ρόλο του προτύπου. Ένας μαύρος επίσης. Τζιαι ένας gay. Τζιαι μια λεσβία. Η κοινωνία εν να τους αποδεκτεί πιο δύσκολα ίσως, αλλά, αν τα άτομα αυτά αποδείξουν ότι «αξίζουν» τον ρόλο τους τζιαι μπορούν να τον υιοθετήσουν με επιτυχία (ως προς τα χαρακτηριστικά εξουσίας που επιβάλλει ο ρόλος), τότε «ανταμείβονται» με τα προτερήματα του προτύπου: ισχύς.

Για αυτό τζιαι στις σύγχρονες κοινωνίες έχουμε σε θέσεις εξουσίας τζιαι γυναίκες τζιαι μαύρους τζιαι gay. Τούτοι που εν τζιαμέ παίζουν καλά τον ρόλο τους όμως, λειτουργώντας σύμφωνα με το πρότυπο. Χωρίς να έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό να καταπιέζουν άλλα άτομα, επίσης γυναίκες/μαύρους/gay, με τα οποία θα έπρεπε κανονικά να νοιώθουν κάποια αλληλεγγύη, αλλά δεν... Εν για αυτό που τούντο σύστημα συντηρείται ακόμα, επειδή έσσιει την τάση να αφομοιώνει το διαφορετικό τζιαι να το κάμνει κομμάτι του. Όχι όμως διατηρώντας την διαφορετικότητά του, αλλά ομογενοποιώντας το. Τζιαι έτσι, το άτομο τζείνο που, ενώ δεν έχει τα (βιολογικά) χαρακτηριστικά του προτύπου, μπορεί να υιοθετήσει τον ρόλο του προτύπου επιτυχώς τζιαι να επιβάλει την εξουσία εκείνη που το πρότυπο εμπνέει, μπορεί να βγει που το περιθώριο ,στο οποίο υπό άλλες συνθήκες θα ήταν καταδικασμένο τζιαι να κατοικήσει στη θέση του προτύπου. Μια γυναίκα μπορεί κάλλιστα να υιοθετήσει τον κοινωνικά αποδεκτό ρόλο του άντρα, όπως τζιαι ένας μαύρος αυτόν του λευκού, ένα άτομο LBGT αυτόν του ετεροφυλόφιλου, κ.ο.κ. Εν τούτο όμως το ζητούμενο?

Στο τέλος, ούλλοι είμαστε καταπιεσμένοι, ανεξαρτήτου φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, καταγωγής, οικονομικής επιφάνειας, κτλ. Τζιαι εν για αυτό που το θέμα εν ένι να υιοθετήσουμε ούλλοι τον ρόλο του προτύπου για να μεν ανήκουμε στους καταπιεσμένους, αλλά να καταρρίψουμε τους ρόλους τζιαι τα πρότυπα, αλληλέγγυοι ούλλοι ως άτομα τζιαι όι ως ρόλοι.

Ίσως να φαίνεται ότι έχω ξεφύει που το θέμα που περιγράφω στον τίτλο, αυτό του δικαώματος των LGBT ατόμων στον γάμο, αλλά θεωρώ πως αν επιδιώκουμε που τ’ αλήθκεια την ισότητα, τότε εν σημαντικό να τεθούν ούλλα τα πιο πάνω ζητήματα τζιαι όι απλά να προσαρμόσουμε έναν θεσμό τζιαι να τον «παραχωρήσουμε» σε μία ακόμα ομάδα ατόμων. Να αποκτήσουμε ούλλοι πρόσβαση στα ίδια δικαιώματα, ναι, αλλά να ξανασκεφτούμε τζιόλας τζιαι να επαναπροσδιορίσουμε τους θεσμούς τζιαι τους δικούς μας ρόλους μέσα στους θεσμούς, όι απλά να τους διαμοιράσουμε.

Σχετικά ξόρκια: Γυναίκες και φεμινισμός